Emoties, ego & ander drama
-
Mijn kleine zelf
In alle boeken die ik recentelijk heb gelezen kwam ik telkens hetzelfde thema tegen: het innerlijk kind. Het kleine meisje of jongetje in ons dat nog altijd een hele grote rol speelt in ons volwassen leven. Dat ons -vaak onbewust- vertelt als iets te eng of te spannend wordt. Dat ervoor zorgt dat we vasthouden aan bepaalde overtuigingen en die koste wat het kost ervoor wil zorgen dat we veilig en onkwetsbaar zijn. Of althans lijken. Zo zit er in mij een klein onzeker meisje dat heel erg bang is. Bang voor afwijzing. Omdat ze dat als kind zo vaak heeft ervaren, heeft ze ooit besloten voortaan maar te doen…
-
De Vrouw
Ik zit voor het raam en roer in mijn theekopje. Waarom ik dat doe weet ik niet, want het kopje is al zeker voor driekwart leeg. Een gewoonte. Mijn schoot wordt verwarmd door mijn kleurige lapjeskat, die daar genoeglijk ligt te spinnen. Dan valt mijn oog op een jonge vrouw. Hoewel ze goedgekleed is, oogt ze tegelijk wat onverzorgd. Haar donkere haren hangen verwaaid langs haar gezicht, een gezicht dat uitdrukking geeft aan haar kennelijk gespannen gemoedstoestand. Een fronsrimpel tussen haar wenkbrauwen maakt haar blik nors en dat is jammer want ze heeft best mooie ogen, die eerder vandaag nog aandachtig zijn opgemaakt. De kringen onder haar ogen verraden een…
-
Ayahuasca – het vervolg
Angst en nieuwsgierigheid wisselen elkaar af zo vlak voor het drinken van de ayahuasca. Zou de ‘bad trip’ die ik vorige keer had uitblijven? Zouden de persoonlijke begeleider en het drinken van een halve dosering me helpen rustig te blijven? Ik neem het glaasje in mijn handen en in gedachten vraag ik Grootmoeder Ayahuasca mild en zacht te zijn. En of ze mij wil laten zien wat ik nodig heb om heling te krijgen voor de pijnstukken die ik de afgelopen maanden voor mijn kiezen heb gekregen. In afwachting van wat komen gaat, ga ik liggen en dek mijn ogen af met een blinddoek. Na de meditatie die volgt gebeurt…
-
Ayahuasca
Doodsangst, paniek en misselijkheid afgewisseld met een soort aangeschoten buien en lachsalvo’s. Beelden die lijken alsof het universum één grote caleidoscoop is. Geluid dat enkel ín mijn hoofd lijkt te bestaan, alsof ik het geluid bén. Duivelshoofden die voor m’n ogen kronkelen en een lijf dat ik niet meer voel, alsof ik vloeibaar ben geworden. Dit was in een notendop mijn eerste ervaring vorig jaar met ayahuasca, een medicijnplant uit de Amazone. Een entheogeen met als doel zuivering en heling. Het hervinden van je ziel. Het weer in contact komen met je ware essentie. Jezelf liefdevol omarmen in al haar facetten, oftewel thuiskomen bij jezelf. De eerste verschijnselen waren heel…
-
De weg kwijt
Jeetje…. pffff…. zo denk ik mijn levensdoel te hebben gevonden, gevoeld, ervaren. Zo sta ik weer in the middle of nowhere mezelf af te vragen waarom ik in godsnaam hier op aarde ben. Waarom ik geboren ben. Wat ik met mijn leven moet. Ik weet het even niet. Ik kan even geen contact maken met mijn innerlijk weten. Ik zit in de twijfel, de angst, de onzekerheid. Ik voel me klein. Verloren. Alleen. In de war. Emoties vliegen door me heen. Ik weet alwéér niet wie ik écht ben. Ja liefde. Dat is wat je in spiri-land alsmaar tegenkomt. Maar dat is eigenlijk ook maar een dooddoener. Het is natuurlijk…
-
Ik oordeel, dus ik besta
Jij bent leuk. Hij is irritant. Zij zijn asociaal. Die bloem is mooi. Oordelen. Allemaal oordelen. Wie heeft ze niet? Nou dat zal ik je vertellen. Op social media lees ik wel eens berichten van mensen die beweren dat ze oordeelloos zijn. Ja echt, daar zijn ze van overtuigd. Onmogelijk zeg ik, dikke vette onzin. Dat heb ik ineens zomaar even met mezelf geconcludeerd. En yep, dat is een oordeel. Want die heb ik. Want ik ben een mens. En mensen hebben oordelen. En dat is maar goed ook, want anders heeft niemand meer een mening, kan geen mens meer goed van kwaad onderscheiden, zou niemand meer verliefd worden, wordt…
-
Pletter
Auw. Ik sta werkelijk in een heel onhandige houding met een ontbloot bovenlichaam en kan letterlijk geen kant op. Een in mijn ogen niet al te ervaren dame probeert mijn bescheiden boezem met man en macht (of in dit geval met vrouw en macht) tussen haar handen te persen, vooruit(!) te trekken om ze vervolgens tussen twee platen te pletten. Wie heeft dat toch in hemelsnaam bedacht?? Maar goed, het moet nu eenmaal, want de week hiervoor ontdekte ik een knobbeltje in mijn linkerborst. Toen dit na een aantal dagen niet verdween kreeg ik het toch wel een beetje benauwd. Dus op naar de huisarts die me vervolgens naar het…
-
Kwetsbaarheid
Hoe vaak doe jij je anders voor dan je bent? En wat is de reden dat je dat doet? Ik betrap me er toch nog iets te vaak op dat ik mijn ware gevoelens niet laat zien. Daarbij kan het zich ook nog voordoen dat ik me zelfs het tegenovergestelde gedraag om maar niet door de mand te vallen. Een beetje oplettend persoon prikt daar natuurlijk zo doorheen. En toch doe ik het. Vooral onzekerheid wil nogal eens verbloemd worden. Wat is er toch mis met je onzekerheid laten zien? Wat is het dat mensen hun kwetsbaarheid liever niet tonen? Waarom willen we die ander en daarmee eigenlijk ook onszelf…
-
Kip en ei
Het is aardedonker. Ik zie enkel de oranje gloed van letterlijk gloeiendhete stenen. De stoom laat mijn huid tintelen en bemoeilijkt soms mijn adem. Liederen en gebeden dringen via mijn oren binnen. De zweethut waarin ik me bevind is een zuiverende plek om te ervaren dat je onderdeel bent van het grote geheel. Dat iedereen en alles met elkaar verbonden is. De mensen, de dieren, de planten, de rotsen, de wolken, de grassprietjes, de oceanen, kortom elk wezen en elk stukje natuur. Mij confronteert het telkens weer vooral met mezelf. Hoe ik in het leven sta, hoe ik met andere mensen omga, hoe ik met mezelf omga, hoe ik tegen…
