-
Lachen, gieren, balen
Van de zomer ontdekte ik tijdens een workshop de hilariteit van improvisatietheater. Ik heb echt zo ont-zet-tend gelachen! Speelse oefeningen waarin alles ok is en om fouten blij wordt geapplaudisseerd. Hoe cool is dat? Ik deed enthousiast mee en liet het kind in mij de vrije loop. Zo, dat voelt lekker! En dus ging ik eenmaal thuis op zoek naar een cursus in de buurt. Inmiddels heb ik een les of 6 gehad en een mix van humor, keihard lachen, absurditeit maar ook de confrontatie met mijn eigen overtuigingen en blokkades wisselen elkaar af. Ik loop geregeld tegen mijn eigen beperkende gedachten aan. Je kent dat wel, zo’n stemmetje in…
-
Ubuntu
Gister. Ineens. Een ingeving. Misschien een open deur. Maar toch. “Samen creëren we de wereld.” Zo. Al een aantal maanden heb ik wat aparte overpeinzingen. Over de wereld. Over mezelf. Over de mensheid. Ik hield me bezig met de menselijke ontwikkeling. Van uitvindingen tot oorlogen en van zaken als een riool tot muziek. Er kwam echt vanalles langs. Ik ben zelfs gaan googlen op wanneer bepaalde ‘levensstijlen’ ontstaan zijn, zoals het schrift, het leven in stenen gebouwen en de uitvinding van elektriciteit en verwarming. Het is de natuurlijke drang van de mens om altijd op zoek te gaan naar methoden om zijn (leef)omgeving aangenamer te maken. Ik vind dat een…
-
365 nieuwe kansen
Ineens voelde ik me anders. Niet zo maar anders. Zuiver. Open. Comfortabel. Thuis in mezelf. Oprecht. Puur. Ik was aan het Zijn. Mijn oud & nieuw was bijzonder. Met een klein gezelschap gelijkgestemden vertoefde ik een paar dagen in een woongemeenschap vlak over de grens in Duitsland, waar we alle ruimte hadden om met elkaar te zijn, te delen, te ervaren, het leven te vieren. Ieder met z’n eigen stuk, emoties en levensthema’s. Dansend zijn we het nieuwe jaar ingegaan. Zonder vuurwerk, alcohol, inhoudloze “Gelukkig nieuwjaar”-wensen of andere ruis. Naast het gezellig hebben met elkaar zijn we ook de diepte ingegaan. En hoe! Heftige emoties en diepe processen dienden zich…
-
Kip en ei
Het is aardedonker. Ik zie enkel de oranje gloed van letterlijk gloeiendhete stenen. De stoom laat mijn huid tintelen en bemoeilijkt soms mijn adem. Liederen en gebeden dringen via mijn oren binnen. De zweethut waarin ik me bevind is een zuiverende plek om te ervaren dat je onderdeel bent van het grote geheel. Dat iedereen en alles met elkaar verbonden is. De mensen, de dieren, de planten, de rotsen, de wolken, de grassprietjes, de oceanen, kortom elk wezen en elk stukje natuur. Mij confronteert het telkens weer vooral met mezelf. Hoe ik in het leven sta, hoe ik met andere mensen omga, hoe ik met mezelf omga, hoe ik tegen…
