-
2000 dagen thuisloos, maar nu ook echt zonder (t)huis
Vandaag ben ik exact 2000 dagen thuisloos. Dat had een leuk moment moeten zijn, ware het niet dat vorige week het noodlot toesloeg. Mijn grootste angst is werkelijkheid geworden: mijn caravan is zwaar beschadigd geraakt en is nu onbewoonbaar. Thuisloos is nu dus ook echt zonder (t)huis geworden :( Ik was met caravan en al een paar dagen bij mijn vader op bezoek geweest en op de dag van vertrek koppelde ik de boel aan en reed de straat uit. Twee drempels en een bocht later hoorde ik een hard geluid en zag ik in de binnenspiegel mijn caravan uit beeld verdwijnen wat gevolgd werd door een harde klap. Ik…
-
3 jaar op pad, tijd voor een nieuwe terugblik
Exact 3 jaar rondtrekkend met mijn caravan. Circa 1100 dagen buiten de lijntjes kleurend (blijft mijn favoriete slogan!). Duizenden kilometers rondzeulend met nog altijd heel veel spullen. Dat verdient een terugblik op dit inmiddels wél alledaagse avontuur. Wat eigenlijk ook niet meer echt een avontuur te noemen is. Zwerftocht dan. Maar eerst… De oplettende lezer heeft wellicht opgemerkt dat er onlangs twee volle manen zijn verstreken zonder een schrijfsel uit caravanland. Wat?! Ja echt. Ik beken schuld. Tot tweemaal toe kon ik mij er niet toe zetten aan de schrijf te gaan. Niet eerder in de afgelopen 8 jaar dat ik maandelijks blog heb ik een editie gemist. Wel een…
-
De uitspraak van de rechter
Twee toch wel spannende weken moest ik wachten, maar dan… dan is daar de allesbepalende uitspraak van de rechter over mijn uitschrijving. *tromgeroffel* Ik ben in het gelijk gesteld en de gemeente moet mij met terugwerkende kracht weer met een briefadres inschrijven! YEAH!! Ik vier feest! De uitspraak windt er geen doekjes om: in klinkklare taal wordt de vloer zo’n beetje aangeveegd met de gemeente. Een tweetal passages met een soms bijzondere woordkeuze laat niets aan duidelijkheid te wensen over en wil ik je niet onthouden: 1. Op grond van artikel 2.39 van de Wet BRP is een ingezetene verplicht om een briefadres op te geven wanneer hij geen woonadres…
-
Hoe het kwam dat ik voor de rechter stond
Vorige maand schreef ik over mijn uitschrijving uit de gemeentelijke administratie. Ik had werkelijk geen idee wat te doen of hoe nu verder. Een dag na dat schrijfsel had ik een ingeving en berichtte ik een bevriende jurist die mogelijk raad zou weten. Hij had mijn verhaal al op Facebook gelezen en wilde me met liefde bijstaan. Hij stuurde een dijk van een bezwaarschrift naar de gemeente en tevens een kopie naar de afdeling burgerzaken vergezeld van een verzoek om het informeel op te lossen en het besluit in te trekken n.a.v. onze bezwaren. We kregen echter een ultrakort bericht terug: “Wij zien geen reden om het bestreden besluit in…
-
En toen was het officieel….
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik ben sinds kort officieel zwerver. Geen ingezetene meer van de Nederlandse staat. Uitgeschreven uit de gemeentelijke administratie, met als status VOW (vertrokken onbekend waarheen). Rechtenloos op een aantal belangrijke gebieden. Tegen mijn zin in welteverstaan. Echt ruk. Hoe dit zo gekomen is? Dan moeten we even terug in de tijd. Sinds de start van mijn caravanavontuur stond ik ingeschreven met een briefadres. Dat is net even iets anders dan een postadres. Bij het ontbreken van een vast woonadres dien je je volgens de wet in te schrijven met een briefadres: een adres waar iemand fysiek woont en schriftelijk verklaart…
-
De valkuilen van mijn caravanavontuur
Voor degenen die mijn blog al een tijdje volgen is het niks nieuws dat uitstelgedrag my middle name is en waar ik al meer dan eens over geschreven heb. Ook in dit vrije bestaan heb ik daar meer last van dan ik zou willen. Of misschien wel juist. Want ik hoef niet zoveel. Niet te verwarren met dat ik niets te doen heb. Maar er zit geen baas of cliënt op mij te wachten. En dus stel ik alles uit wat er uit te stellen valt. Niet alleen werk en to-do’s, maar alles. Zo is het regelmatig een enorme puinzooi, heb ik problemen met de dagelijkse structuur van douchen/aankleden/eten en…
-
Campingergernissenbingo
Het leven on the road bestaat grotendeels uit wonen op kampeerterreinen en dus uit samen leven met andere mensen, vreemden welteverstaan. En laat dat nu net niet mijn ding zijn haha. Ik erger me nogal snel en vind alles en iedereen irritant. Ik ben graag op mezelf en mijn personal space is heilig. Niet echt bepaald handig dus. En niet alleen mensen, maar ook omstandigheden laten mijn haren soms overeind staan van frustratie. Daarom dus maar eens een lijstje (hoe kan het ook anders) met de meest voorkomende irritaties. 1. Nét effe te cosy Zoals je in een treincoupé niet naast iemand gaat zitten als er nog genoeg plekken elders…
-
2 jaar onderweg! Een nieuwe terugblik + ZwerfPost 2.0
Morgen is het precies 2 jaar geleden dat ik mijn caravan aankoppelde en de wereld introk. Nou ja, wereld… Nederland ;) En dus blik ik weer even terug op het afgelopen halfjaar met mijn bevindingen van het leven on the road. Het hebben van een huis met een beloopbaar vloeroppervlak van 1,8 m2 klinkt eigenlijk best sneu. Echter bevalt het caravanleven je na al die tijd nog steeds meer dan prima en je denkt er nog lang niet over na om weer in een gewoon huis te gaan wonen. Wel heb je steeds minder de behoefte om meerdere keren per maand naar een nieuwe plek te verkassen, waarbij je ook…
-
Not so quick and easy
In een eerder blog schreef ik over het grote voordeel van een caravan t.o.v. een kampeerbusje. Namelijk dat ik die gewoon kan achterlaten waar ik verblijf en dan eenvoudig met de auto overal naartoe kan. Maar natuurlijk zijn er ook nadelen en is het niet alleen maar rozengeur en (volle) maneschijn. Vandaag dus een Inspiratiemail met geklaag, gezeur en gezever. Nee hoor, grapje :) Gewoon even wat nutteloze weetjes op een rij om een breder plaatje te schetsen van het leven on the road. Hoewel een auto plus caravan dus wel meer bewegingsvrijheid geeft, kun je je met de totale combinatie veel minder makkelijk verplaatsen dan met een camper. Niet…
-
Avonturen in de avonduren
Een primeur in caravanavonturenland: voor het eerst heb ik gewildkampeerd! Ohôh! Het was een zonnige lentedag in februari en ik was gezellig met een clubje vegan-activisten-vrienden naar een ezelopvang, de Ezelsociëteit in Zeist. Daar heb ik lekker met ezels geknuffeld :) Die dag zou ik ook van omgeving Utrecht naar Arnhem verhuizen en dus kwam ik hier met huis en al aanzetten. De enige plek in de smalle, doodlopende straat waar ik mijn onhandige autocaravancombinatie kwijt kon, was op het parkeerterrein van het naastgelegen hotel. Voor een paar uurtjes moest dat vast geen probleem zijn. Bij het afscheid liepen twee vrienden even mee om mijn zwerfhuisje te bekijken. Na een…
