• Caravanlife | Hart & Ziel

    3 jaar op pad, tijd voor een nieuwe terugblik

    Exact 3 jaar rondtrekkend met mijn caravan. Circa 1100 dagen buiten de lijntjes kleurend (blijft mijn favoriete slogan!). Duizenden kilometers rondzeulend met nog altijd heel veel spullen. Dat verdient een terugblik op dit inmiddels wél alledaagse avontuur. Wat eigenlijk ook niet meer echt een avontuur te noemen is. Zwerftocht dan. Maar eerst… De oplettende lezer heeft wellicht opgemerkt dat er onlangs twee volle manen zijn verstreken zonder een schrijfsel uit caravanland. Wat?! Ja echt. Ik beken schuld. Tot tweemaal toe kon ik mij er niet toe zetten aan de schrijf te gaan. Niet eerder in de afgelopen 8 jaar dat ik maandelijks blog heb ik een editie gemist. Wel een…

  • Caravanlife | Blijmakerij

    De uitspraak van de rechter

    Twee toch wel spannende weken moest ik wachten, maar dan… dan is daar de allesbepalende uitspraak van de rechter over mijn uitschrijving. *tromgeroffel* Ik ben in het gelijk gesteld en de gemeente moet mij met terugwerkende kracht weer met een briefadres inschrijven! YEAH!! Ik vier feest! De uitspraak windt er geen doekjes om: in klinkklare taal wordt de vloer zo’n beetje aangeveegd met de gemeente. Een tweetal passages met een soms bijzondere woordkeuze laat niets aan duidelijkheid te wensen over en wil ik je niet onthouden: 1. Op grond van artikel 2.39 van de Wet BRP is een ingezetene verplicht om een briefadres op te geven wanneer hij geen woonadres…

  • Caravanlife | Emoties, ego & ander drama

    Hoe het kwam dat ik voor de rechter stond

    Vorige maand schreef ik over mijn uitschrijving uit de gemeentelijke administratie. Ik had werkelijk geen idee wat te doen of hoe nu verder. Een dag na dat schrijfsel had ik een ingeving en berichtte ik een bevriende jurist die mogelijk raad zou weten. Hij had mijn verhaal al op Facebook gelezen en wilde me met liefde bijstaan. Hij stuurde een dijk van een bezwaarschrift naar de gemeente en tevens een kopie naar de afdeling burgerzaken vergezeld van een verzoek om het informeel op te lossen en het besluit in te trekken n.a.v. onze bezwaren. We kregen echter een ultrakort bericht terug: “Wij zien geen reden om het bestreden besluit in…

  • Caravanlife | Emoties, ego & ander drama

    En toen was het officieel….

    Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik ben sinds kort officieel zwerver. Geen ingezetene meer van de Nederlandse staat. Uitgeschreven uit de gemeentelijke administratie, met als status VOW (vertrokken onbekend waarheen). Rechtenloos op een aantal belangrijke gebieden. Tegen mijn zin in welteverstaan. Echt ruk. Hoe dit zo gekomen is? Dan moeten we even terug in de tijd. Sinds de start van mijn caravanavontuur stond ik ingeschreven met een briefadres. Dat is net even iets anders dan een postadres. Bij het ontbreken van een vast woonadres dien je je volgens de wet in te schrijven met een briefadres: een adres waar iemand fysiek woont en schriftelijk verklaart…

  • Foto: Avonturen in de avonduren
    Caravanlife | Blijmakerij

    Avonturen in de avonduren

    Een primeur in caravanavonturenland: voor het eerst heb ik gewildkampeerd! Ohôh! Het was een zonnige lentedag in februari en ik was gezellig met een clubje vegan-activisten-vrienden naar een ezelopvang, de Ezelsociëteit in Zeist. Daar heb ik lekker met ezels geknuffeld :) Die dag zou ik ook van omgeving Utrecht naar Arnhem verhuizen en dus kwam ik hier met huis en al aanzetten. De enige plek in de smalle, doodlopende straat waar ik mijn onhandige autocaravancombinatie kwijt kon, was op het parkeerterrein van het naastgelegen hotel. Voor een paar uurtjes moest dat vast geen probleem zijn. Bij het afscheid liepen twee vrienden even mee om mijn zwerfhuisje te bekijken. Na een…

  • Op een blotevoetenfeestje
    Emoties, ego & ander drama

    Puur en rauw

    Op school was er eens een meisje, het was in de kleuterklas, ze was 5 jaar oud. In het lokaal had ieder kind zijn eigen beker, verzameld op het keukenblokje. Die van het meisje was een kunststof beker met een opdruk van een vrolijk getekend gezicht met ernaast een hand die een honkbalknuppel vasthield. Op de beker zat een blauw deksel in de vorm van een pet, met daarin een opening voor een rietje. Het was haar favoriete beker. Op een dag zaten alle leerlingen in de kring terwijl de juf een verhaaltje voorlas. Iedereen zat geboeid te luisteren. Het meisje ook. Tijdens dit voorlezen voelde het meisje zich dorstig…

  • Auto met caravan
    Caravanlife | Hart & Ziel

    Caravanlife: faq’s en andere veelgehoorde reacties

    Gezien de reacties die ik krijg als mensen horen over mijn levensstijl, wordt steeds opnieuw bevestigd dat die inderdaad niet zo standaard is, terwijl het voor mij intussen allang normaal is. Daarop volgen vaak allerlei vragen en soms ook best bijzondere reacties. Ik heb de meestgehoorde en opvallendste op een rijtje gezet (omdat ik zo van lijstjes hou :) ). 1. Arme sloeber of stoere chick “Waar woon je?” Een doodnormale vraag die ieder mens regelmatig hoort wanneer hij of zij nieuwe mensen leert kennen. En ik dus ook. Mijn antwoord is meestal iets in de trant van “Ja een beetje overal en nergens”, wat uiteraard direct vraagtekens boven de…

  • Tamara blikt terug
    Caravanlife | Mijn inspiratie

    1 jaar op avontuur: een tweede terugblik

    Deze maand ben ik 1 jaar met mijn caravan op avontuur! En dus is het weer tijd voor een nieuwe terugblik met mijn bevindingen: Zelfs na 4076 km blijft het elke keer weer spannend om met een caravan te rijden. In één jaar tijd onder 38 verschillende douches staan is vast wel guinnessbookofrecordswaardig. Caravanlogica: kruiden bewaar je onder je bed en je afwas in de badkamer. Het geluid van zachte regen op je caravandak terwijl je in bed ligt werkt kalmerend. De herrie van een hagelbui op datzelfde dak doet echter ontzettend pijn aan je oren. Bij vorst -wanneer je waterleidingen en kranen onbruikbaar zijn en je tijdelijk een kleine…

  • Avontuur en vrijheid
    Blijmakerij

    Op avontuur, ontmoeten & creëren – en iets met een caravan

    Het vrije leven lonkt. De kogel is door de kerk. Elke vezel in mijn lijf zegt ‘ja’! *tromgeroffel* Ik ga met mijn caravan rondtrekken door Nederland en België. YES! Mijn hart maakt een sprongetje bij de gedachte aan al dat avontuur, de ontmoetingen en het samen creëren. Aan de vrijheid, het leerproces en de ongetwijfeld onvergetelijke momenten. Voor onbepaalde tijd, dus lekker leven in het moment. Geen deadlines of eindpunt dat in zicht komt. Heerlijk! En ja er zullen zeker ook pijnlijke situaties zijn, confrontaties, levenslessen en ander drama. Maar ook die neem ik op de koop toe. Het één kan tenslotte niet zonder het ander. Ik kan bijna niet…

  • Every story has an end, but in life every end is a new beginning
    Hart & Ziel

    Nieuwe start 2.0

    En dan ineens sta ik noodgedwongen aan de vooravond van een nieuw leven. Een leven dat misschien stiekem al een tijdje geleefd wil worden. Een leven dat mij in beweging brengt. In ontwikkeling. Maar ook in verwarring, in ontroering. En vooral in onzekerheid. Een nieuwe start waar alles mogelijk is, met meer vrijheid dan ik aan kan. En wat zo ontzettend haaks staat op mijn leven nu. Met een toekomst die mij uitdaagt, mij prikkelt. Mij dwingt tot keuzes maken, iets waar ik zo ontzettend niet goed in ben. Toen ik een jaar of 4 geleden alleen kwam te wonen, bleef mijn ex-man mede-eigenaar van het huis omdat ik hier mijn…