-
Yes, caravanavontuur 2.0 is een feit!
Trouwe lezers weten dat mijn caravanleven (al dan niet tijdelijk) ten einde was gekomen vanwege een noodlottig ongeval. Ik beloofde een ‘wordt vervolgd’ in mijn laatste schrijfsel. Niemand kon weten dat die pas 8 maanden later zou volgen. Daarom val ik bij deze maar gelijk met de deur in huis: ik ben intussen alweer ruim 7 weken met mijn gerepareerde zwerfhuisje op pad! Joehoe!! Maar eerst terug naar toen. De maanden direct na het ongeval waren een achtbaan van emoties. Ik moest landen op een nieuwe stek, mijn draai zien te vinden, bedenken hoe ik mijn caravan weer bewoonbaar kon maken, beslissingen nemen, oplossingen zoeken, in actie komen en ondertussen…
-
2000 dagen thuisloos, maar nu ook echt zonder (t)huis
Vandaag ben ik exact 2000 dagen thuisloos. Dat had een leuk moment moeten zijn, ware het niet dat vorige week het noodlot toesloeg. Mijn grootste angst is werkelijkheid geworden: mijn caravan is zwaar beschadigd geraakt en is nu onbewoonbaar. Thuisloos is nu dus ook echt zonder (t)huis geworden :( Ik was met caravan en al een paar dagen bij mijn vader op bezoek geweest en op de dag van vertrek koppelde ik de boel aan en reed de straat uit. Twee drempels en een bocht later hoorde ik een hard geluid en zag ik in de binnenspiegel mijn caravan uit beeld verdwijnen wat gevolgd werd door een harde klap. Ik…
-
3 jaar op pad, tijd voor een nieuwe terugblik
Exact 3 jaar rondtrekkend met mijn caravan. Circa 1100 dagen buiten de lijntjes kleurend (blijft mijn favoriete slogan!). Duizenden kilometers rondzeulend met nog altijd heel veel spullen. Dat verdient een terugblik op dit inmiddels wél alledaagse avontuur. Wat eigenlijk ook niet meer echt een avontuur te noemen is. Zwerftocht dan. Maar eerst… De oplettende lezer heeft wellicht opgemerkt dat er onlangs twee volle manen zijn verstreken zonder een schrijfsel uit caravanland. Wat?! Ja echt. Ik beken schuld. Tot tweemaal toe kon ik mij er niet toe zetten aan de schrijf te gaan. Niet eerder in de afgelopen 8 jaar dat ik maandelijks blog heb ik een editie gemist. Wel een…
-
Van crisis(je) naar crisis
Zo vier ik feest dat mijn uitschrijvingscrisis voorbij is, zo zitten we met het hele land, wat zeg ik, de hele wereld in een crisistijd van een orde die velen van ons niet eerder hebben gekend. We zijn teruggefloten. Niks vrijheid en eigen wil. Hoewel, sommigen… Ik geef me er maar aan over. Ik zit inmiddels bijna 4 weken zo goed als non-stop in mijn huisje. Twee keer ben ik in die tijd op pad geweest: gewapend met argwanende ogen en gepaste afstand trotseerde ik supermarkt en drogist. En verder slijt ik mijn tijd met op mezelf zijn. Mijn to-do-lijstje wegwerkend. Af en toe een belletje met een vriend(in) of…
-
De uitspraak van de rechter
Twee toch wel spannende weken moest ik wachten, maar dan… dan is daar de allesbepalende uitspraak van de rechter over mijn uitschrijving. *tromgeroffel* Ik ben in het gelijk gesteld en de gemeente moet mij met terugwerkende kracht weer met een briefadres inschrijven! YEAH!! Ik vier feest! De uitspraak windt er geen doekjes om: in klinkklare taal wordt de vloer zo’n beetje aangeveegd met de gemeente. Een tweetal passages met een soms bijzondere woordkeuze laat niets aan duidelijkheid te wensen over en wil ik je niet onthouden: 1. Op grond van artikel 2.39 van de Wet BRP is een ingezetene verplicht om een briefadres op te geven wanneer hij geen woonadres…
-
Hoe het kwam dat ik voor de rechter stond
Vorige maand schreef ik over mijn uitschrijving uit de gemeentelijke administratie. Ik had werkelijk geen idee wat te doen of hoe nu verder. Een dag na dat schrijfsel had ik een ingeving en berichtte ik een bevriende jurist die mogelijk raad zou weten. Hij had mijn verhaal al op Facebook gelezen en wilde me met liefde bijstaan. Hij stuurde een dijk van een bezwaarschrift naar de gemeente en tevens een kopie naar de afdeling burgerzaken vergezeld van een verzoek om het informeel op te lossen en het besluit in te trekken n.a.v. onze bezwaren. We kregen echter een ultrakort bericht terug: “Wij zien geen reden om het bestreden besluit in…
-
2 jaar onderweg! Een nieuwe terugblik + ZwerfPost 2.0
Morgen is het precies 2 jaar geleden dat ik mijn caravan aankoppelde en de wereld introk. Nou ja, wereld… Nederland ;) En dus blik ik weer even terug op het afgelopen halfjaar met mijn bevindingen van het leven on the road. Het hebben van een huis met een beloopbaar vloeroppervlak van 1,8 m2 klinkt eigenlijk best sneu. Echter bevalt het caravanleven je na al die tijd nog steeds meer dan prima en je denkt er nog lang niet over na om weer in een gewoon huis te gaan wonen. Wel heb je steeds minder de behoefte om meerdere keren per maand naar een nieuwe plek te verkassen, waarbij je ook…
-
Blanco
Ik zit hier naar mijn scherm te staren. Niet zo goed wetende wat ik moet schrijven. De volle maan is altijd mijn deadline voor het verschijnen van een nieuw schrijfsel. Dus ik móet. Maar inspiratie heb ik niet. Op dit moment ben ik even op. Geen blije caravanavonturen om te delen. Geen lijstjes met bevindingen. Geen grappige stommiteiten. This is it. En dus begin ik gewoon maar mijn gedachten te typen. Gedachten die gedeeld willen worden. Ik ben moe. Geestelijk en fysiek. Afgelopen week ben ik 4 dagen non-stop met activisme bezig geweest. Waaronder ook een nacht overgeslagen gedurende een 24-uur durende Cube of Truth op de Dam. Bijgeslapen ben…
-
Avonturen in de avonduren
Een primeur in caravanavonturenland: voor het eerst heb ik gewildkampeerd! Ohôh! Het was een zonnige lentedag in februari en ik was gezellig met een clubje vegan-activisten-vrienden naar een ezelopvang, de Ezelsociëteit in Zeist. Daar heb ik lekker met ezels geknuffeld :) Die dag zou ik ook van omgeving Utrecht naar Arnhem verhuizen en dus kwam ik hier met huis en al aanzetten. De enige plek in de smalle, doodlopende straat waar ik mijn onhandige autocaravancombinatie kwijt kon, was op het parkeerterrein van het naastgelegen hotel. Voor een paar uurtjes moest dat vast geen probleem zijn. Bij het afscheid liepen twee vrienden even mee om mijn zwerfhuisje te bekijken. Na een…
-
Caravanlife: faq’s en andere veelgehoorde reacties
Gezien de reacties die ik krijg als mensen horen over mijn levensstijl, wordt steeds opnieuw bevestigd dat die inderdaad niet zo standaard is, terwijl het voor mij intussen allang normaal is. Daarop volgen vaak allerlei vragen en soms ook best bijzondere reacties. Ik heb de meestgehoorde en opvallendste op een rijtje gezet (omdat ik zo van lijstjes hou :) ). 1. Arme sloeber of stoere chick “Waar woon je?” Een doodnormale vraag die ieder mens regelmatig hoort wanneer hij of zij nieuwe mensen leert kennen. En ik dus ook. Mijn antwoord is meestal iets in de trant van “Ja een beetje overal en nergens”, wat uiteraard direct vraagtekens boven de…
