Emoties, ego & ander drama

Van crisis(je) naar crisis

Zo vier ik feest dat mijn uitschrijvingscrisis voorbij is, zo zitten we met het hele land, wat zeg ik, de hele wereld in een crisistijd van een orde die velen van ons niet eerder hebben gekend. We zijn teruggefloten. Niks vrijheid en eigen wil. Hoewel, sommigen…

Ik geef me er maar aan over. Ik zit inmiddels bijna 4 weken zo goed als non-stop in mijn huisje. Twee keer ben ik in die tijd op pad geweest: gewapend met argwanende ogen en gepaste afstand trotseerde ik supermarkt en drogist. En verder slijt ik mijn tijd met op mezelf zijn. Mijn to-do-lijstje wegwerkend. Af en toe een belletje met een vriend(in) of familielid. Genieten van de vroege zomer. Eenzaam is het soms wel. Hoewel ik erg goed tegen alleen zijn kan. Het zelfs nodig heb. Maar een knuffel of goed gesprek in real life mis ik intussen wel. Echter is er feitelijk niet echt veel veranderd voor mij: ik was altijd al veel op mezelf en verkeer gelukkig nog steeds in goede gezondheid, dus ik prijs mezelf gezegend.

En dus gaan mijn gedachten uit naar iedereen die wel direct de nare gevolgen ondervindt. Allereerst naar de zieken of zelfs rouwenden. En naar diegenen die met gevaar voor eigen gezondheid hun werk (moeten) blijven doen, diegenen wiens bedrijf/droom in rook op aan het gaan is, die het financieel moeilijk hebben en mogelijk hun thuis moeten opgeven, die niet de zorg en aandacht kunnen geven aan diegenen en datgene waar ze het aan willen geven. En zij die juist die zorg en aandacht niet krijgen. Naar iedereen wiens leven op z’n kop staat.

Of misschien altijd al op z’n kop stond. Mensen in oorlogsgebieden, vluchtelingen, mensen in armoede, ernstig zieken, slachtoffers van misdrijven. Het komt allemaal voorbij. We blijken meer verbonden dan ooit te voren. Hoe ironisch is dat, in deze tijden van isolatie.

Daarom stuur ik langs deze weg liefde, kracht, moed en energie aan iedereen die dat kan gebruiken. Een virtuele knuffel. Een sprankeltje hoop. Een compliment voor het thuisblijven. Een woord van troost. Ik hoop dat je gezond bent, wordt of blijft. Dat je dierbaren geborgen zijn. Dat dit ons allen alleen nog maar meer gaat verbinden. We willen allemaal hetzelfde: leven. Vrij zijn. Genieten. Liefhebben. Dat is ons geboorterecht.

Ik moet nu denken aan een eerder blog, van een jaar of zeven geleden, waarin ik een tekst van een psychologe over het thema ‘crisis’ deelde. Hoewel het vooral over individuele crises lijkt te gaan, deel ik hem graag (nogmaals) met je, misschien heb je er iets aan.

Een crisis geeft je meer kleur

Wij denken dat we het leven onder controle kunnen houden. Dat is niet zo. En dat moet je ook niet willen. Te vaak wordt er gedacht dat het perfect moet zijn -op het werk, thuis, in onze sociale contacten- en een crisis past daar niet bij. Dat is jammer. Een crisis geeft je de namelijk de kans om diepgang te ervaren.

Dan realiseren mensen zich dat het niet om het doel gaat, maar om hoe je je leven leeft. Geniet je? Doe je zinvolle dingen? Ervaar je? Mensen kunnen zich nogal focussen op invulling. Maar uiteindelijk zijn het de ervaringen die tellen, niet het succes.

Een crisis kan iets positiefs opleveren. Kan, want je moet wel met een crisis om durven gaan. Het is eigenlijk jezelf overgeven aan het leven, overgeven aan de dingen die je overkomen. Durf ernaar te kijken, te erkennen, pijn te voelen. Kun je dat, en doe je dat, dan kan een crisis diepgang geven. Het maakt je vaak een milder mens, minder oordelend. Zachter. Rijper. Je kunt je inleven in verdriet van anderen, omdat je hetzelfde hebt meegemaakt. En dat geeft je meer kleur.

Niet iedereen wil of kan een crisis onder ogen zien. Mensen vinden het niet bij hen passen. Ontkennen heeft alleen geen zin. Een crisis betekent dat je iets moet oplossen. Ga je er niet mee aan de slag, dan blijft het sudderen. En kunnen lichamelijke klachten ontstaan zoals een onverklaarbare rugpijn of hoofdpijn. Of komt de klap alsnog na tien jaar.

Omgaan met een crisis gaat over het respecteren van je verdriet en pijn. Maak er ruimte en tijd voor. En laat het vooral gebeuren en van jezelf mogen. Vooral dat laatste is belangrijk. In onze maatschappij lijkt een claim te liggen op geluk en gelukkig zijn. Als je (tijdelijk) ongelukkig bent, lijkt het erop alsof je faalt. Dit zorgt ervoor dat mensen zich groot houden en zich anders voordoen dan ze zich voelen. Zo houden we de mythe in stand dat iedereen gelukkig is en dat jij dat dus ook moet zijn.

Bron: tijdschrift Margriet

Sinds kort probeer ik elke avond voor ik ga slapen uit te spreken waar ik die dag dankbaar voor ben. Dat kan mijn gezondheid zijn, een dak boven mijn hoofd, een lief appje of telefoontje, volle supermarktschappen, het zonnetje op mijn gezicht. Om het dagelijks leven dat maar weer eens kwetsbaar blijkt te eren en dingen in perspectief te zetten. Niets is vanzelfsprekend.

Een warme groet in deze tijden van verandering.
Take care.

Met hart en ziel,
Tamara

P.S. Vannacht is het supermaan. Dat betekent dat de volle maan dichtbij de aarde staat en daardoor extra groot oogt. Door de heldere lucht zal ze goed te zien zijn. Voor extra licht in de duisternis

1093 dagen
7032 km
Brabant
Sharing is caring

Verwante schrijfsels

Aanmelden
Ontvang een e-mail bij
guest
1 Reactie
Inline Feedbacks
View all comments
A3iaan
Bezoeker
A3iaan
30-03-2022 14:22

Authentiek zijn is makkelijk als je eerlijk jezelf durft te zijn. Het is voor mij veel moeilijker om nep te zijn zoals de meerderheid. Ik sta ook op punt me verder los te trekken na een ontvluchting naar asia wil ik ook los rond trekken. Cajona onzin heeft me nog sterker gemaakt om me geheel af te sluiten van de sociale gehaktmolen. Jouw link gekregen van een hele goede kennis. Rond trekken is niet zoeken naar iets maar voor mij een wens om juist los te blijven,. mooie korte contacten en zonder vaarwel weer vertrekken,.

Dank