• Caravanlife | Emoties, ego & ander drama

    Yes, caravanavontuur 2.0 is een feit!

    Trouwe lezers weten dat mijn caravanleven (al dan niet tijdelijk) ten einde was gekomen vanwege een noodlottig ongeval. Ik beloofde een ‘wordt vervolgd’ in mijn laatste schrijfsel. Niemand kon weten dat die pas 8 maanden later zou volgen. Daarom val ik bij deze maar gelijk met de deur in huis: ik ben intussen alweer ruim 7 weken met mijn gerepareerde zwerfhuisje op pad! Joehoe!! Maar eerst terug naar toen. De maanden direct na het ongeval waren een achtbaan van emoties. Ik moest landen op een nieuwe stek, mijn draai zien te vinden, bedenken hoe ik mijn caravan weer bewoonbaar kon maken, beslissingen nemen, oplossingen zoeken, in actie komen en ondertussen…

  • Caravan tegen lantaarnpaal
    Caravanlife | Emoties, ego & ander drama

    2000 dagen thuisloos, maar nu ook echt zonder (t)huis

    Vandaag ben ik exact 2000 dagen thuisloos. Dat had een leuk moment moeten zijn, ware het niet dat vorige week het noodlot toesloeg. Mijn grootste angst is werkelijkheid geworden: mijn caravan is zwaar beschadigd geraakt en is nu onbewoonbaar. Thuisloos is nu dus ook echt zonder (t)huis geworden :( Ik was met caravan en al een paar dagen bij mijn vader op bezoek geweest en op de dag van vertrek koppelde ik de boel aan en reed de straat uit. Twee drempels en een bocht later hoorde ik een hard geluid en zag ik in de binnenspiegel mijn caravan uit beeld verdwijnen wat gevolgd werd door een harde klap. Ik…

  • Emoties, ego & ander drama

    Van crisis(je) naar crisis

    Zo vier ik feest dat mijn uitschrijvingscrisis voorbij is, zo zitten we met het hele land, wat zeg ik, de hele wereld in een crisistijd van een orde die velen van ons niet eerder hebben gekend. We zijn teruggefloten. Niks vrijheid en eigen wil. Hoewel, sommigen… Ik geef me er maar aan over. Ik zit inmiddels bijna 4 weken zo goed als non-stop in mijn huisje. Twee keer ben ik in die tijd op pad geweest: gewapend met argwanende ogen en gepaste afstand trotseerde ik supermarkt en drogist. En verder slijt ik mijn tijd met op mezelf zijn. Mijn to-do-lijstje wegwerkend. Af en toe een belletje met een vriend(in) of…

  • Caravanlife | Emoties, ego & ander drama

    Hoe het kwam dat ik voor de rechter stond

    Vorige maand schreef ik over mijn uitschrijving uit de gemeentelijke administratie. Ik had werkelijk geen idee wat te doen of hoe nu verder. Een dag na dat schrijfsel had ik een ingeving en berichtte ik een bevriende jurist die mogelijk raad zou weten. Hij had mijn verhaal al op Facebook gelezen en wilde me met liefde bijstaan. Hij stuurde een dijk van een bezwaarschrift naar de gemeente en tevens een kopie naar de afdeling burgerzaken vergezeld van een verzoek om het informeel op te lossen en het besluit in te trekken n.a.v. onze bezwaren. We kregen echter een ultrakort bericht terug: “Wij zien geen reden om het bestreden besluit in…

  • Caravanlife | Emoties, ego & ander drama

    En toen was het officieel….

    Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik ben sinds kort officieel zwerver. Geen ingezetene meer van de Nederlandse staat. Uitgeschreven uit de gemeentelijke administratie, met als status VOW (vertrokken onbekend waarheen). Rechtenloos op een aantal belangrijke gebieden. Tegen mijn zin in welteverstaan. Echt ruk. Hoe dit zo gekomen is? Dan moeten we even terug in de tijd. Sinds de start van mijn caravanavontuur stond ik ingeschreven met een briefadres. Dat is net even iets anders dan een postadres. Bij het ontbreken van een vast woonadres dien je je volgens de wet in te schrijven met een briefadres: een adres waar iemand fysiek woont en schriftelijk verklaart…

  • Hoe kan ik groeien? - Hoe kan ik geven? - Hoe kan ik vieren?
    Emoties, ego & ander drama

    Hoe het gaat

    Vorige maand ontbrak mij de inspiratie voor mijn Inspiratiemail (hoe ironisch wil je het hebben). Het voelde uiteindelijk geweldig om toe te geven dat het er even niet in zat. En dat stuk te delen in de kortste mail aller tijden. En zo bijzonder dat precies díe mail de meeste reacties ooit heeft opgeleverd! Zoveel mensen die mij terugmailden met bemoedigende woorden en me toejuichten in deze keuze. Of die de mail alsnog inspirerend vonden haha. Leuk hoe die dingen soms werken :) Anyhow, inmiddels zit ik weer in een andere flow. Ik probeer wat meer structuur in mijn leven aan te brengen (wat overigens nog niet echt goed lukt)…

  • Caravanlife | Emoties, ego & ander drama

    De valkuilen van mijn caravanavontuur

    Voor degenen die mijn blog al een tijdje volgen is het niks nieuws dat uitstelgedrag my middle name is en waar ik al meer dan eens over geschreven heb. Ook in dit vrije bestaan heb ik daar meer last van dan ik zou willen. Of misschien wel juist. Want ik hoef niet zoveel. Niet te verwarren met dat ik niets te doen heb. Maar er zit geen baas of cliënt op mij te wachten. En dus stel ik alles uit wat er uit te stellen valt. Niet alleen werk en to-do’s, maar alles. Zo is het regelmatig een enorme puinzooi, heb ik problemen met de dagelijkse structuur van douchen/aankleden/eten en…

  • Peace for all living beings
    Emoties, ego & ander drama

    Blanco

    Ik zit hier naar mijn scherm te staren. Niet zo goed wetende wat ik moet schrijven. De volle maan is altijd mijn deadline voor het verschijnen van een nieuw schrijfsel. Dus ik móet. Maar inspiratie heb ik niet. Op dit moment ben ik even op. Geen blije caravanavonturen om te delen. Geen lijstjes met bevindingen. Geen grappige stommiteiten. This is it. En dus begin ik gewoon maar mijn gedachten te typen. Gedachten die gedeeld willen worden. Ik ben moe. Geestelijk en fysiek. Afgelopen week ben ik 4 dagen non-stop met activisme bezig geweest. Waaronder ook een nacht overgeslagen gedurende een 24-uur durende Cube of Truth op de Dam. Bijgeslapen ben…

  • Op een blotevoetenfeestje
    Emoties, ego & ander drama

    Puur en rauw

    Op school was er eens een meisje, het was in de kleuterklas, ze was 5 jaar oud. In het lokaal had ieder kind zijn eigen beker, verzameld op het keukenblokje. Die van het meisje was een kunststof beker met een opdruk van een vrolijk getekend gezicht met ernaast een hand die een honkbalknuppel vasthield. Op de beker zat een blauw deksel in de vorm van een pet, met daarin een opening voor een rietje. Het was haar favoriete beker. Op een dag zaten alle leerlingen in de kring terwijl de juf een verhaaltje voorlas. Iedereen zat geboeid te luisteren. Het meisje ook. Tijdens dit voorlezen voelde het meisje zich dorstig…

  • a friend of mine
    Emoties, ego & ander drama

    Een bekentenis

    Ik voel me ruk. Zo. Dat is eruit. De afgelopen maanden stonden mijn blogs vooral in het teken van mijn caravanavontuur, veelal enthousiast en met een vrolijke noot. Maar nu is er weer even een dieptepunt, waar ik weer eens geraakt word door de wereld om me heen. Een donker gat waarin ik me ellendig voel en geen land met mezelf kan bezeilen. Dit staat heerlijk haaks op mijn ZwerfPost project dat ik deze maand lanceerde en dat ironisch genoeg ‘Post waar je blij van wordt’ als ondertitel draagt… tja… het leven laat zich nu eenmaal niet in hokjes stoppen… En dus deel ik ook dit stuk van mij. Ik…