-
Stormpje vanuit een caravan
Een storm + in een caravan wonen… dat is best een uitdagende combinatie! 18 januari raasde de zwaarste storm van de afgelopen 5 jaar door het land. En ik… ik zat in mijn caravannetje op een camping in Teuge, nabij Apeldoorn. Totaal niet beschut, in open veld. Achteraf ook een zegen, want zo konden er tenminste geen takken of bomen op m’n dak vallen. Maar man man man, wat schudde en kraakte het aan alle kanten! Het leek wel of ik in een achtbaan zat, met turbulentie, terwijl er een aardbeving was. Ik was natuurlijk al enigszins voorbereid, want de storm was een paar dagen van tevoren aangekondigd. De caravan…
-
Ik ben als een ui
Als je net als ik een beetje bewust in het leven staat ben jij ook volop laagjes aan het afpellen. Van jezelf. Als een ui. Laagjes die me niet langer dienen. Laagjes die ik ooit nodig had. Laagje voor laagje kom ik steeds meer tot de kern. Tot waar het nu echt om gaat. Tot me-zelf. Bewust of onbewust. Door schade en schande. Een proces dat al jarenlang gaande is en dat -naar alle waarschijnlijkheid- ook nog zolang als ik leef zal duren. Want er komen soms ook weer laagjes bij. Door wat ik meemaak, door wat er in de wereld om me heen gebeurt, door hoe ik tegen de…
-
Authentiek zijn: hoe doe je dat?
“Ik voel dat ik wat nerveus word” “Ik merk dat ik afdwaal” “Ik krijg hier een fijn gevoel van”. Zou het niet fijn zijn als we alles wat we voelen en ervaren in het contact met anderen mogen benoemen? Dat door het delen de druk van de ketel gaat en we veel meer bij onszelf kunnen blijven én de ander inzicht geven in wat er gaande is? Onlangs heb ik dit mogen ervaren in een geweldige workshop, ‘Authentic Relating’ genaamd. Een mooie groep mannen en vrouwen die écht met elkaar in contact gaan. Om te oefenen, om te ervaren en om te zijn wie ze op dat moment zijn, met…
-
Mijn kleine zelf
In alle boeken die ik recentelijk heb gelezen kwam ik telkens hetzelfde thema tegen: het innerlijk kind. Het kleine meisje of jongetje in ons dat nog altijd een hele grote rol speelt in ons volwassen leven. Dat ons -vaak onbewust- vertelt als iets te eng of te spannend wordt. Dat ervoor zorgt dat we vasthouden aan bepaalde overtuigingen en die koste wat het kost ervoor wil zorgen dat we veilig en onkwetsbaar zijn. Of althans lijken. Zo zit er in mij een klein onzeker meisje dat heel erg bang is. Bang voor afwijzing. Omdat ze dat als kind zo vaak heeft ervaren, heeft ze ooit besloten voortaan maar te doen…
-
Ayahuasca – het vervolg
Angst en nieuwsgierigheid wisselen elkaar af zo vlak voor het drinken van de ayahuasca. Zou de ‘bad trip’ die ik vorige keer had uitblijven? Zouden de persoonlijke begeleider en het drinken van een halve dosering me helpen rustig te blijven? Ik neem het glaasje in mijn handen en in gedachten vraag ik Grootmoeder Ayahuasca mild en zacht te zijn. En of ze mij wil laten zien wat ik nodig heb om heling te krijgen voor de pijnstukken die ik de afgelopen maanden voor mijn kiezen heb gekregen. In afwachting van wat komen gaat, ga ik liggen en dek mijn ogen af met een blinddoek. Na de meditatie die volgt gebeurt…
-
Ayahuasca
Doodsangst, paniek en misselijkheid afgewisseld met een soort aangeschoten buien en lachsalvo’s. Beelden die lijken alsof het universum één grote caleidoscoop is. Geluid dat enkel ín mijn hoofd lijkt te bestaan, alsof ik het geluid bén. Duivelshoofden die voor m’n ogen kronkelen en een lijf dat ik niet meer voel, alsof ik vloeibaar ben geworden. Dit was in een notendop mijn eerste ervaring vorig jaar met ayahuasca, een medicijnplant uit de Amazone. Een entheogeen met als doel zuivering en heling. Het hervinden van je ziel. Het weer in contact komen met je ware essentie. Jezelf liefdevol omarmen in al haar facetten, oftewel thuiskomen bij jezelf. De eerste verschijnselen waren heel…
-
De weg kwijt
Jeetje…. pffff…. zo denk ik mijn levensdoel te hebben gevonden, gevoeld, ervaren. Zo sta ik weer in the middle of nowhere mezelf af te vragen waarom ik in godsnaam hier op aarde ben. Waarom ik geboren ben. Wat ik met mijn leven moet. Ik weet het even niet. Ik kan even geen contact maken met mijn innerlijk weten. Ik zit in de twijfel, de angst, de onzekerheid. Ik voel me klein. Verloren. Alleen. In de war. Emoties vliegen door me heen. Ik weet alwéér niet wie ik écht ben. Ja liefde. Dat is wat je in spiri-land alsmaar tegenkomt. Maar dat is eigenlijk ook maar een dooddoener. Het is natuurlijk…
-
Het Potje
Huilen is voor mij vaak een moment van ontlading. Tranen die vrijelijk stromen voeren overtollige energie af. Het lucht zo heerlijk op! Dit gedicht van Arinka Linders geeft mij (h)erkenning en ruimte. Het Potje Ik heb thuis een potje Op het potje staat Verdriet Ik doe er vaak verdrietjes in Want als ze klein zijn… huil ik niet Steeds als er iets tegenzit Er gebeurt iets wat ik niet wil Open ik het potje Gooi het er in heel stil Maar nu was de laatste druppel Waarschijnlijk iets te veel Van al die stukjes klein verdriet Kreeg ik een brok in mijn keel Mijn hand begon te trillen Verdriet vloog…
-
Kwetsbaarheid
Hoe vaak doe jij je anders voor dan je bent? En wat is de reden dat je dat doet? Ik betrap me er toch nog iets te vaak op dat ik mijn ware gevoelens niet laat zien. Daarbij kan het zich ook nog voordoen dat ik me zelfs het tegenovergestelde gedraag om maar niet door de mand te vallen. Een beetje oplettend persoon prikt daar natuurlijk zo doorheen. En toch doe ik het. Vooral onzekerheid wil nogal eens verbloemd worden. Wat is er toch mis met je onzekerheid laten zien? Wat is het dat mensen hun kwetsbaarheid liever niet tonen? Waarom willen we die ander en daarmee eigenlijk ook onszelf…
-
Kip en ei
Het is aardedonker. Ik zie enkel de oranje gloed van letterlijk gloeiendhete stenen. De stoom laat mijn huid tintelen en bemoeilijkt soms mijn adem. Liederen en gebeden dringen via mijn oren binnen. De zweethut waarin ik me bevind is een zuiverende plek om te ervaren dat je onderdeel bent van het grote geheel. Dat iedereen en alles met elkaar verbonden is. De mensen, de dieren, de planten, de rotsen, de wolken, de grassprietjes, de oceanen, kortom elk wezen en elk stukje natuur. Mij confronteert het telkens weer vooral met mezelf. Hoe ik in het leven sta, hoe ik met andere mensen omga, hoe ik met mezelf omga, hoe ik tegen…
