Mijn kleine zelf
In alle boeken die ik recentelijk heb gelezen kwam ik telkens hetzelfde thema tegen: het innerlijk kind.
Het kleine meisje of jongetje in ons dat nog altijd een hele grote rol speelt in ons volwassen leven.
Dat ons -vaak onbewust- vertelt als iets te eng of te spannend wordt.
Dat ervoor zorgt dat we vasthouden aan bepaalde overtuigingen en die koste wat het kost ervoor wil zorgen dat we veilig en onkwetsbaar zijn.
Of althans lijken.
Zo zit er in mij een klein onzeker meisje dat heel erg bang is.
Bang voor afwijzing.
Omdat ze dat als kind zo vaak heeft ervaren, heeft ze ooit besloten voortaan maar te doen alsof haar neus bloedt als het gaat om emoties.
Dat je vooral sterk en stoer moet zijn en vooral niet je zwakte mag tonen.
Ook besloot ze dat gewoon goed niet goed genoeg is en dus werd een perfectionist geboren.
En het muurtje werd hoger en hoger…
Mijn kleine zelf heeft -net als ieder ander mens- verwondingen en trauma’s opgelopen, kleine en grote.
Die bepalen hoe ik mij nu als volwassene voel en gedraag.
Hoe ik ben in contact met anderen. Hoe ik over mezelf denk. Hoe ik tegen de wereld aankijk.
Gelukkig is dat muurtje inmiddels alweer een heel eind afgebrokkeld en laat ik steeds meer van mezelf zien.
Toch merk ik dat telkens wanneer er een oude pijn wordt aangeraakt me dat zodanig herinnert aan de eenzaamheid en schaamte destijds, dat ik het liefste van haar af wil, van dat kleine gekwetste kind in mij.
Wat natuurlijk never nooit zal lukken.
Tot ik onlangs bedacht hoe het zou zijn als ik dat kleine meisje als mijn eigen dochter zou gaan beschouwen.
Mijn hemel, zou ik haar dan ook zo wegduwen als ze bang en verdrietig is?
Haar negeren?
Haar ook in de steek laten?
Natuurlijk niet!
Ik zou naar haar luisteren en haar troosten.
Haar beschermen en in mijn hart sluiten.
Kortom, haar liefhebben.
Vlak daarna kwam ik dit op Facebook tegen:
Hoezo synchroniciteit??
En dus hangen er nu 3 kinderfoto’s van mij op 2 spiegels.
Wat ben ik schattig!
Ik omarm mijn kleine zelf en ga eens even heel goed voor haar zorgen.
Zodat we het samen leuk hebben en we voortaan als bondgenootjes de wereld kunnen instappen.
