Labels
Emoties, ego & ander drama

Ik oordeel, dus ik besta

Jij bent leuk. Hij is irritant. Zij zijn asociaal. Die bloem is mooi.

Oordelen. Allemaal oordelen.

Wie heeft ze niet?

Nou dat zal ik je vertellen.

Op social media lees ik wel eens berichten van mensen die beweren dat ze oordeelloos zijn.

Ja echt, daar zijn ze van overtuigd.

Onmogelijk zeg ik, dikke vette onzin.

Dat heb ik ineens zomaar even met mezelf geconcludeerd.

En yep, dat is een oordeel.

Want die heb ik.

Want ik ben een mens.

En mensen hebben oordelen.

En dat is maar goed ook, want anders heeft niemand meer een mening, kan geen mens meer goed van kwaad onderscheiden, zou niemand meer verliefd worden, wordt er niet meer van alle schoonheid om ons heen genoten, neemt niemand nog zijn eigen gedrag onder de loep en zouden we nooit meer leuke, gekke, lekkere, grappige, zinloze of vindingrijke dingen doen.

Dus lekker houden hoor, die oordelen.

Bovendien, iemand die zegt geen oordelen meer te hebben, oordeelt hij daarmee dan niet eigenlijk dat oordelen slecht zou zijn?

Ha, betrapt!

Wat een hilarische paradox :)

Not all scars show. Not all wounds heal. Not all illness can be seen. Not all pain is obvious. Remember this before passing judgement on another.

Maar stel dat hij er eigenlijk mee bedoelt te zeggen dat hij zich niet langer laat leiden door zijn negatieve oordelen en daarmee minder kritisch is, milder is, niet roddelt en zonder véroordeling naar iemands verhaal kan luisteren, dan zeg ik: ja dat begrijp ik, dat is een heel mooi streven.

Een streven ja, want ook dat lijkt mij onmogelijk: nóóit meer kritisch zijn of nóóit meer veroordelen.

Je negatieve oordeel -dat niet dienend is- zoveel mogelijk niet in je handelen en woorden laten doorschemeren is denk ik het hoogst haalbare.

En dat probeer ik dus wel. En… daar heb ik nog best een hoop in te oefenen…

Weten dat ik oordeel, weten dat ik véroordeel, daar begint het mee.

Pas dan kan ik er bewust voor kiezen mijn gedrag en uitspraken er niet langer door te laten leiden.

En ja die ‘dikke vette onzin’ opmerking waar ik zojuist mee opende is zowaar een dikke vette veroordeling.

Oepsie, ook betrapt!

Ik zei het toch, ik moet nog een hoop oefenen ;)

Dus mensen, zonder oordeel leven is echt niet te doen. Dan zou het leven ook saai zijn.

Lekker labeltjes blijven plakken om te bepalen wat wel en niet bij je past.

En dan… genieten van wat overblijft, want ware schoonheid ligt in de ogen van de waarnemer.

Met hart en ziel, Tamara

Sharing is caring

Verwante schrijfsels

Aanmelden
Ontvang een e-mail bij
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments