Ayahuasca – het vervolg

Angst en nieuwsgierigheid wisselen elkaar af zo vlak voor het drinken van de ayahuasca.

Zou de ‘bad trip’ die ik vorige keer had uitblijven?

Zouden de persoonlijke begeleider en het drinken van een halve dosering me helpen rustig te blijven?

Ik neem het glaasje in mijn handen en in gedachten vraag ik Grootmoeder Ayahuasca mild en zacht te zijn. En of ze mij wil laten zien wat ik nodig heb om heling te krijgen voor de pijnstukken die ik de afgelopen maanden voor mijn kiezen heb gekregen.

In afwachting van wat komen gaat, ga ik liggen en dek mijn ogen af met een blinddoek.

Na de meditatie die volgt gebeurt er nog niet zoveel. Waar ik de vorige keer al volop beelden zag, zie ik nu niks.

Ik bespeur enig ongeduld. En nog steeds niets.

Ik overweeg meer in te nemen en betrap me erop dat dit wel erg ondankbaar is: gaat het rustig en mild, ben ik ongeduldig!

En dan ineens voel ik zo’n zelfde soort injectie in m’n hersenen als toen, hetzij iets milder.

Oh jee! Daar gaan we weer! Nee!

Ik pak de hand van mijn begeleider en dank hem dat hij er is. Op dat moment voel ik dat het direct minder wordt.

Hey, het lijkt wel alsof ik kan kiezen.

Kiezen om mee te gaan naar die andere wereld of kiezen om nog even veilig in de voor mij bekende wereld te blijven.

Wauw, wat bijzonder!

Dit keer word ik niet aan m’n haren meegesleept waarbij er niets te kiezen valt. En ik blijf gewoon normaal m’n lichaam voelen.

Hmmm… dit kan nog best fijn worden :)

Telkens word ik zacht en vriendelijk uitgenodigd mij over te geven. En omdat ik mag kiezen, kies ik ervoor om mee te gaan.

Het bijzondere is dat dit inzicht al voldoende is.

Zodra ik m’n blinddoek even af doe is alles weer normaal en ok. Niks geen draaierigheid, dubbelzien en misvormde gezichten.

En daarom kies ik voor een nieuw slokje.

En weer mag ik kiezen of ik meega of niet.

En ik ga.

“Neem me maar mee,” hoor ik mezelf denken.

Tjee, wat fijn dat het ook zo kan.

Wat ik daarna ervaar en de inzichten die ik krijg zijn zeer waardevol.

Ik voel dankbaarheid tussen alle tranen, het verdriet en de pijn die inmiddels zijn losgemaakt. Het was nodig dit te doen.

Ja, ayahuasca is m’n nieuwe vriendin ;)

Ik ben nog alle indrukken en inzichten aan het verwerken, maar verlang ook naar rust in m’n koppie.

Even niet ‘werken aan mezelf’.

Ik geloof dat het tijd is voor vakantie en lange, zwoele zomeravonden…