Hoe het gaat

Vorige maand ontbrak mij de inspiratie voor mijn Inspiratiemail (hoe ironisch wil je het hebben). Het voelde uiteindelijk geweldig om toe te geven dat het er even niet in zat. En dat stuk te delen in de kortste mail aller tijden.

En zo bijzonder dat precies díe mail de meeste reacties ooit heeft opgeleverd! Zoveel mensen die mij terugmailden met bemoedigende woorden en me toejuichten in deze keuze. Of die de mail alsnog inspirerend vonden haha. Leuk hoe die dingen soms werken :)

Anyhow, inmiddels zit ik weer in een andere flow. Ik probeer wat meer structuur in mijn leven aan te brengen (wat overigens nog niet echt goed lukt) en om wat beter voor mezelf te zorgen (bewust kiezen voor meditatie, yoga en andere lijfelijke voeding).

Ook heb ik wat gas terug genomen van Facebook. Dat resulteert direct in minder blootstelling aan dierenleed en bijbehorende discussies, wat ik echt even nodig heb om meer tijd en aandacht aan andere zaken te kunnen geven. Hoewel die continue stroom ellende het afgelopen jaar echt mijn vuurtje aanwakkerde in mijn strijd, merk ik nu dat het me vaker lam slaat dan aanspoort. En dus neem ik even wat afstand om mijn energie elders in te kunnen steken. Zowel dingen die simpelweg moeten gebeuren als dingen die me inspireren en vreugde geven.

En ondertussen ben ik nog altijd laagjes aan het afpellen van mijn hele zijn. Ik kom steeds weer tot nieuwe inzichten over waarom ik handel zoals ik handel en hoe ik mij tot anderen verhoud. Niet altijd even leuk om weer eens te ontdekken dat ik nog zoveel patronen heb die voortkomen uit ego-gedreven motieven. En die best wel bepalend zijn voor mijn leven en mijn relaties met anderen.

Nu hoor ik sommige lezers al denken: “Ach, dat hebben we toch allemaal” en “Wees niet zo hard voor jezelf”. Dat is ook wel zo. Maar als ik niet tevreden ben met de uitkomsten die die patronen onbewust opleveren, dan is het wel eens handig om me daar bewust van te worden. Pas dan kan ik andere keuzes maken. Keuzes die me op de lange termijn voeden in plaats van me korte-termijn-pleziertjes opleveren.

Een proces met veel aha-erlebnissen en regelmatig tranen kan ik je zeggen. Wellicht om de boel letterlijk schoon spoelen? Ik kan wel concluderen dat voelen en denken elkaar constant afwisselen en ook steeds om de beurt hun aandeel opeisen. Als twee kibbelende broertjes of zusjes. Die mekaar weg willen pesten ofzo. Best vermoeiend.

Hoe dit zich allemaal verhoudt tot mijn caravanavontuur? Nou, ik zit momenteel veel bij mensen in huis. Even wat meer comfort en gezelschap. Ik zie namelijk best wel op tegen de winterperiode. Weer lange, donkere dagen. Geen buitenleven. Goochelen met de was doen. Door weer en wind met je douchetas over het kampeerterrein leuren. Afwassen binnen in de caravan (lees: alles onderspetteren), omdat de afwasplaats bij het sanitairgebouw vrijwel altijd buiten is (koud, nat en afgesloten waterleidingen). Daarbij opgeteld dat wanneer ik me ruk voel, ik de neiging heb me op te sluiten in mijn zwerfhuisje.

Maar het grappige is dat wanneer ik een tijdje in een huis verblijf, ik juist de kriebels krijg om wél in m’n caravan te willen zitten. Heel raar hoe dat werkt haha. En dus is de afwisseling kennelijk voor nu de perfecte combinatie. Nou deed ik dat toch eigenlijk al, al die tijd dat ik op pad ben. Maar dat was dan niet zozeer vanuit behoefte, maar omdat dat toevallig zo liep.

Verwar deze behoefte overigens niet met de wens om weer in een gangbaar huis te wonen. Zeker niet, anders had ik niet onlangs de overgebleven meubels uit mijn opslagbox te koop gezet. Dat hele uitmestgedoe heeft bovendien veel invloed (gehad) op de processen die ik in dit blog beschrijf. Spullen uitzoeken, erover beslissen en al dan niet wegdoen doet veel met een mens. Ook al zijn dat van die klusjes (klussen!) waar je als een berg tegenop ziet, het is erg heilzaam en ik kan het iedereen van harte aanbevelen. Het is zoveel meer dan ‘spullen’ wat je door je handen laat gaan en waar je iets mee moet doen.

Dit alles van me afschrijven doet me trouwens ook weer goed (al ontdekte ik vanochtend pas deze Inspiratiemaildeadline, toen mijn digitale agenda een melding gaf en ik acuut aan de schrijf moest – stress, paniek, alarm! Zucht… wanneer leer ik het eens).

Hoe dan ook, dit beweegt me weer in een andere richting. Benieuwd waar het me gaat brengen.

P.S. In het geval jij ook in een proces van loslaten en transformeren zit, dan wens ik je sterkte en doorzettingsvermogen. Moge de volle maan van vanavond datgene aan het licht brengen wat uit het donker mag komen – om het maar eens even lekker zweverig uit te drukken ;)