Samen
Hart & Ziel

Ubuntu

Gister.

Ineens.

Een ingeving.

Misschien een open deur.

Maar toch.

“Samen creëren we de wereld.”

Zo.

Al een aantal maanden heb ik wat aparte overpeinzingen.

Over de wereld. Over mezelf. Over de mensheid.

Ik hield me bezig met de menselijke ontwikkeling. Van uitvindingen tot oorlogen en van zaken als een riool tot muziek.

Er kwam echt vanalles langs.

Ik ben zelfs gaan googlen op wanneer bepaalde ‘levensstijlen’ ontstaan zijn, zoals het schrift, het leven in stenen gebouwen en de uitvinding van elektriciteit en verwarming.

Het is de natuurlijke drang van de mens om altijd op zoek te gaan naar methoden om zijn (leef)omgeving aangenamer te maken.

Ik vind dat een mooi gegeven.

Niet alleen omdat ik er zelf van profiteer (door het luxe leven van nu), maar ook omdat het zoveel moois voortbrengt als muziek, dans en sport en spel.

Mensen willen plezier maken en anderen vermaken.

Dat is een eerste levensbehoefte!

Wat ik me gister ineens zo bewust werd, was dat bij alles wat de mens ontwikkelt of creëert hij afhankelijk is van wat anderen reeds gedaan of gemaakt hebben.

Een geniale pianist kan dat slechts zijn doordat iemand ooit de piano heeft uitgevonden en een schrijver kan zijn verhalen delen omdat de mens lang geleden eerst een taal en daarna het geschreven woord heeft ontwikkeld.

Plus papier, inkt, de drukpers, boekwinkels…

Ik kan wonen zoals ik woon, omdat men ooit een stad heeft gesticht en huizen heeft gebouwd met verwarming, stromend water, riolering en afvalverwerking.

Me dat te realiseren maakt me dankbaar.

Door anderen doe ik de dingen die ik doe en ben ik wie ik ben.

Dit telt tot op élk niveau, bij álles wat ik doe en ervaar.

Van voedsel bereiden, reizen en een spelletje doen tot heel basaal mens-zijn, mezelf uitdrukken en liefhebben.

Hoezo moeten we ‘onafhankelijk zijn’?

Onderstaande tekst kwam ik zojuist tegen, een prachtig voorbeeld van hoe we elkaar nodig hebben om te kunnen zijn wie we zijn.

An anthropologist proposed a game to children of an African tribe. He put a basket of fruit near a tree and told the kids that the first one to reach the fruit would win them all. When he told them to run, they all took each other’s hands and ran together, then sat together to enjoy the fruits. When asked why they all ran like that, as one could have taken all the fruit for oneself, they said: “Ubuntu. How can one of us be happy if all the others are sad?” UBUNTU' is a philosophy of African tribes that can be summed up as: "I am, because we are."

Samen creëren we de wereld: ook wat jij en ik vandaag de dag doen, hoe klein ook, beïnvloedt het leven van deze en volgende generaties!

Ubuntu. I am, because we are.

Met hart en ziel, Tamara

Sharing is caring

Verwante schrijfsels

Aanmelden
Ontvang een e-mail bij
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments