Texel september 2017
Caravanlife | Hart & Ziel

Avonturen op het wad en in de hoofdstad

“We moeten hier linksaf.”

“Daar of hier al?”

”Hier!”

Ik knijp mijn beide handremmen extra in, terwijl we met een flinke vaart het natgeregende paadje in de duinen afrazen.

Net voor het pad naar links is een wildrooster. De hoge snelheid, het harde remmen en de regen blijken geen goede combinatie daarmee.

En floep, daar ga ik!

Mijn fiets vliegt onderuit terwijl mijn lijf wordt gelanceerd. Ik vang me wonderwel op met mijn handen en voor mijn gevoel is het best een zachte landing. Dat had veel erger gekund, denk ik.

Ik wil eigenlijk gelijk opstaan om Marco, de vriend die mij vergezelt op deze trip naar Texel, gerust te stellen, want die heeft het natuurlijk van achteren zien gebeuren.

Maar mijn handpalmen branden behoorlijk en ik voel een beurse wreef, dus ik blijf toch maar even zitten.

Blijkbaar waren mijn handen goed beschermd door de mouwen van mijn regenjas, want wanneer de pijn gezakt is blijk ik slechts één oppervlakkig wondje te hebben. Als we beiden zijn bijgekomen van de schrik en ik wil opstaan zie ik een gat in mijn broek. En in mijn knie.

Wit vlees met dikke rode punten en rondom los vel priemt er doorheen. Jakkes! Het doet verrassend genoeg totaal geen pijn en het bloedt (nog) niet.

Om de hoek is een Landal park en bij de receptie wordt mijn inmiddels bloedende wond door een EHBO’er netjes verzorgd.

Texelse kniewond

We vervolgen ons fietstochtje naar het strand alsof er niets aan de hand is. Ik laat mijn dag hierdoor zeker niet verprutsen.

Ook de regenbuien die het hele weekend over ons heen vallen hebben geen invloed op mijn humeur. Ik geniet ontzettend van een herfstachtige strandwandeling dwars door die never-ending regen die mij energetisch lijkt schoon te spoelen. Heerlijk!

En daarna bijkomen in een strandtentje met een kop thee maakt de ervaring compleet :)

Strandtentjes zijn altijd leuk

Kortom, een heerlijke trip met fijn gezelschap en openhartige gesprekken.

Caravan-camper-combinatie
Caravan-camper-combinatie

 

Saampjes op de camping met ieder z'n eigen (sleur)hutje
Saampjes op de camping met ieder z’n eigen (sleur)hutje

 

Met een vlot naar de overkant voor een geocache
Met een vlot naar de overkant voor een geocache :)

 

Op de boot
Op de boot!

Bij terugkomst blijf ik nog een paar dagen bij Marco op het bungalowpark en heb daar nog een bijzondere ontmoeting met twee vrouwen, waarin maar weer blijkt dat dat niet toevallig is en we even met elkaar moesten connecten.

En precies zo’n zelfde ervaring had ik een tijdje later toen ik in Amsterdam verbleef: ik had bij een yogastudio een losse les gevolgd en na afloop at ik er nog een soepje. Zo raakte ik met twee meiden in gesprek. Eén vroeg of wij in de buurt woonden en na het horen van mijn caravanleven proefden ze allebei vrijheid, iets wat ze beiden op het moment missen vanwege burnoutklachten en het niet meer happy zijn op hun werk.

Zo mooi hoe ook hier weer openhartige gesprekken ontstonden, gewoon tussen vreemden. En hoe ze allebei geïnspireerd de yogastudio verlieten: met meer helderheid en de durf om keuzes te maken. Ik voel me dan dankbaar dat ik met mijn nu relatief eenvoudige leventje toch invloed kan hebben op de wereld om mij heen. Gewoon door te zijn wie ik ben.

Dat is ook echt de rode draad van alle ontmoetingen van de afgelopen weken. Ik voel me puurder dan ooit en durf mezelf te laten zien als nooit tevoren.

Verder geniet ik veel van leuke en bijzondere dansfeestjes, zeker in Amsterdam is er natuurlijk veel te beleven.

Hoop-dancing
Hoop-dancing :)

Ik heb een paar dagen bij een vriend in de straat kunnen staan. We hebben elkaar niet zo heel veel gezien, maar dat was ook ok.

Ik kon lekker mijn eigen gang gaan en heb veel op de fiets de boel verkend en voel me in zo’n stad toch altijd een beetje toerist in eigen land.

Na 5 dagen behelpen in mijn caravan (geen elektra/water/verwarming) ben ik naar een minicamping iets verderop gegaan, vlakbij Monnickendam. Wat een verademing om weer ‘gewoon’ te kunnen wonen.

Weer als vanouds wonen

Ook kon ik hier weer bezoek ontvangen met wederom fijne gesprekken en idem knuffels :)

Daarna terug naar Oss voor een weekendje weg met mijn vriendje en nu ben ik in Arnhem neergestreken, weer heerlijk relaxed op een minicamping. Gisteren mijn kat even opgezocht en platgeknuffeld (dierendag!) en daarna met de vriendin die de aanstichtster is van mijn hele caravanavontuur afgesproken.

Daarnaast zijn er nog veel meer ontmoetingen, met bekenden en onbekenden. Teveel om allemaal te beschrijven. Maar ze zijn allemaal even waardevol.

En dat is waar ik dit grotendeels voor doe

Met hart en ziel, Tamara

178 dagen
1072 km
Arnhem
Sharing is caring

Verwante schrijfsels

Aanmelden
Ontvang een e-mail bij
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments