Bijzonder verrassend

Sinds mijn stormavontuur van januari ben ik al weer op 4 verschillende plaatsen geweest. Twee ervan waren bijzonder en verrassend. En bijzonder verrassend ;)

Ik startte bij mijn vader in Lelystad: die ging verhuizen en had mijn hulp ingeroepen om wat te klussen in het nieuwe huis. De mazzel was dat het een hoekhuis met daarnaast een parkeerstrook was, dus elektrakabel trekken en Tamara heeft een plekje :)

10 dagen ben ik er gebleven en wat bijzonder om zo weer eens met mijn vader te connecten: de laatste keer dat we meer dan 2 dagen samen doorbrachten was een jaar of 20 geleden!

Daarnaast hadden we een samenwerking om door een ringetje te halen: we vulden elkaar perfect aan :)

We hebben lekker veel bijgekletst, deden ‘s avonds ouderwets gezellig een spelletje en er was plenty of time om gewoon lekker een beetje aan te rommelen. Heerlijk!

Aansluitend ging ik naar Gieten in het noorden van Drenthe, waar ik ontzettend gastvrij werd ontvangen door een vrouw die ik nog nooit had ontmoet.

Say what…?

Ja echt, zo bijzonder!

Ze had me uitgenodigd naar aanleiding van een enthousiaste Facebook-post van gemeenschappelijke vrienden waar ik een paar keer eerder mocht verblijven en het leek haar wel leuk om mij tijdelijk van een plekje te voorzien en gewoon te zien wat er zou ontstaan.

Nou dat hebben we geweten haha. Jeetje wat een klik!

We hebben vanaf het begin gelijk honderduit gepraat, vonden herkenning in elkaars verhalen en delen op veel fronten dezelfde visie.

De duur van mijn verblijf hadden we niet eens besproken, kennelijk hadden we allebei een relaxte houding van we zien het wel en laten alles open.

Mijn caravan stond op het erf geïnstalleerd, direct naast haar voormalige praktijkruimte annex B&B (echt prachtig!) met een badkamer waar ik allemaal gebruik van mocht maken, echt zoooo super en zo luxe!

Er ontstonden ook direct leuke initiatieven en we bedachten ter plekke dat het wel leuk zou zijn om een Klankbeleving te organiseren.

De locatie was er, de instrumenten, de energie. Dus waarom niet?

Nu de gasten nog, het was namelijk wel een beetje kort dag zo over 4 dagen haha.

Maar met een mail en een Facebookoproepje lag er die zondag toch een handjevol mensen heerlijk weg te dommelen op een matje terwijl ik met mijn klanken rondging.

Uiteindelijk ben ik in totaal 14 dagen gebleven, mijn langste verblijf bij anderen tot nu toe.

We vonden het allebei een waardevolle manier van samenleven. Met een connectie die als vanzelf ontstond en zich gedurende de periode vormde naar ieders behoefte, die ‘toevallig’ ook steeds overeenkwam.

Dit proeft zeker naar meer, dus we hebben afgesproken dat ik nog een keertje terugkom.

Maar dan met iets warmer weer.

Want tjonge wat heeft het weer gesneeuwd en gehageld en gevroren! De laagste nachtelijke temperatuur was -9!

 

 

Gelukkig is het met mijn kacheltje en een elektrische deken prima uit te houden in mijn caravan, dus tot nu toe kan ik er gewoon de winter mee doorkomen. Blij mee :)

Het enige is dat ik nu iets meer afhankelijk ben van anderen, want op een camping is niet handig nu: koken is niet mogelijk, want ook al is mijn gastank bestand tegen temperaturen onder nul, de drukregelaar is dat daarentegen niet.

En dus ben ik zo ontzettend blij met en dankbaar voor de mensen die mij van een plekje voorzien, zodat de vorst geen roet in het eten gooit.

Maar ondanks dat, mag de lente van mij onderhand wel weer beginnen ;)