Lief voor je lijf

De fijne kant van moontime

We maken er vaak grapjes over, maar een vrouw in haar moontime doorloopt op dat moment een bijzonder proces, dat over het algemeen wordt onderschat.

Ook door mij. Ik dender vaak maar door op die paar dagen van de maand die ik eigenlijk teruggetrokken en in overgave zou moeten doorbrengen.

Maar in onze huidige maatschappij is daar geen oog meer voor, laat staan dat vrouwen de tijd nemen om hun lichaam de ruimte te geven voor haar natuurlijke reinigingsritueel.

Dit ondervond ik onlangs heel sterk toen ik me had opgegeven voor een zweethut, wat ik al jaar en dag regelmatig doe, maar nét de dag ervoor even heel erg vrouw werd zeg maar.

Deze zweethut volgens de traditie van de Lakota indianen is een zuiveringsceremonie voor meer verbinding waarna je als herboren de wereld instapt.

Maar omdat een vrouw in haar moontime al in een reinigingsceremonie zit en sterk in verbinding is met de aarde zal haar energie te sterk en ongecontroleerd zijn, wat de zweethut kan verstoren omdat die zich richt op verbinding met de spirit.

Daarom gingen moonvrouwen vroeger met elkaar in een zogenaamde moonlodge, om samen te zijn en bijv. handwerk te doen waarbij ze werden ontslagen uit de dagelijkse verplichtingen.

En dus ik nu ook.

Gedurende de voorbereiding en tijdens de zweethut zelf verbleef ik in de nabij gelegen tipi waar door een groepje andere vrouwen met een fijn ritueel een vuur was aangestoken.

Ik werd aan alle kanten in de watten gelegd en verzorgd, ik mocht niets doen.

Wat heerlijk!

Ook bij elke ronde dat er hete stenen de hut in werden gebracht werd er ook een steen bij mij gebracht.

Op die manier voelde ik me heel sterk verbonden met de anderen, ondanks dat ik alleen was.

Mijn uitzicht in de moonlodge met een vuur en hete stenen

Het traditionele handwerk had ik vervangen door me met een mes en wat houtvijlen uit te leven op een dikke tak om er een talking stick van te maken.

Een stick die ik in mijn eigen workshops kan gebruiken in deelrondes, zodat iemand even helemaal de tijd kan nemen om zijn zegje te doen zonder onderbroken te worden

Hieronder zie je een voorbeeld, want de mijne is nog niet af!

Voorbeeld talking stick

Tijdens het schillen en vijlen van de tak kreeg ik een heel bijzonder inzicht. Ik had me namelijk allerlei ideeën in mijn hoofd gehaald hoe de stok er qua vorm uit moest komen te zien.

Maar het hout was nat en de afgestorven delen lieten snel los dus ik kon de vorm niet bepalen, dat gebeurde vanzelf. Ik had het er maar mee te doen.

Telkens dacht ik “Nee, dat puntje moet er echt aanblijven!” of “Jeetje nu wordt ‘ie veel te dun”.

En elke keer moest ik die ‘angst’ gewoon doorstaan en afwachten wat volgde.
Bleef het eraan of ging het er toch vanaf?

Tot ik bedacht: “Ok, ik geef me eraan over, de vorm ontstaat vanzelf, ik hoef er geen controle over te hebben en ik moet gewoon vertrouwen hebben dat de vorm die nodig is eruit zal komen”.

Tot er weer een stukje ongewenst los dreigde te gaan, dan voelde ik weer die weerstand en verzet.

En zo wisselden deze gedachten elkaar steeds af.

Oef, vermoeiend!

Toen realiseerde ik me dat dit een prachtige metafoor is hoe om te gaan met tegenslagen in het leven.

Meegaan met de stroom, met wat zich aandient.

Hoe meer ik me verzet tegen de ongewenste dingen die het leven voor me in petto heeft, des te lastiger het is om er mee te dealen.

Over sommige zaken heb ik simpelweg geen zeggenschap en ik zal er vertrouwen in moeten hebben dat het uiteindelijk dienend zal zijn.

En daarom ga ik maar weer heerlijk mee met de veranderingen die voor mij in het vooruitzicht liggen.

Ik heb vertrouwen.

Met hart en ziel, Tamara

P.S. Ik vind moontime btw een onwijs mooie benaming, laten we dat landelijk invoeren :)

Sharing is caring

Verwante schrijfsels

Aanmelden
Ontvang een e-mail bij
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments