Een crisis geeft je meer kleur

Járen geleden vond ik deze tekst eens in de Margriet.

Ik weet niet meer wie het geschreven heeft, maar volgens mij was het een psychologe.

Het geeft mij enorm houvast in moeilijke tijden en heeft me doen realiseren dat een leven volgens het boekje niet bestaat, hoe graag ik dat vroeger ook geloofde.

Ieder huisje heeft zijn kruisje.

Een crisis geeft je meer kleur

Wij denken dat we het leven onder controle kunnen houden. Dat is niet zo. En dat moet je ook niet willen. Te vaak wordt er gedacht dat het perfect moet zijn -op het werk, thuis, in onze sociale contacten- en een crisis past daar niet bij. Dat is jammer. Een crisis geeft je de namelijk de kans om diepgang te ervaren.

Dan realiseren mensen zich dat het niet om het doel gaat, maar om hoe je je leven leeft. Geniet je? Doe je zinvolle dingen? Ervaar je? Mensen kunnen zich nogal focussen op invulling. Maar uiteindelijk zijn het de ervaringen die tellen, niet het succes.

Een crisis kan iets positiefs opleveren. Kan, want je moet wel met een crisis om durven gaan. Het is eigenlijk jezelf overgeven aan het leven, overgeven aan de dingen die je overkomen. Durf ernaar te kijken, te erkennen, pijn te voelen. Kun je dat, en doe je dat, dan kan een crisis diepgang geven. Het maakt je vaak een milder mens, minder oordelend. Zachter. Rijper. Je kunt je inleven in verdriet van anderen, omdat je hetzelfde hebt meegemaakt. En dat geeft je meer kleur.

Niet iedereen wil of kan een crisis onder ogen zien. Mensen vinden het niet bij hen passen. Ontkennen heeft alleen geen zin. Een crisis betekent dat je iets moet oplossen. Ga je er niet mee aan de slag, dan blijft het sudderen. En kunnen lichamelijke klachten ontstaan zoals een onverklaarbare rugpijn of hoofdpijn. Of komt de klap alsnog na tien jaar.

Omgaan met een crisis gaat over het respecteren van je verdriet en pijn. Maak er ruimte en tijd voor. En laat het vooral gebeuren en van jezelf mogen. Vooral dat laatste is belangrijk. In onze maatschappij lijkt een claim te liggen op geluk en gelukkig zijn. Als je (tijdelijk) ongelukkig bent, lijkt het erop alsof je faalt. Dit zorgt ervoor dat mensen zich groot houden en zich anders voordoen dan ze zich voelen. Zo houden we de mythe in stand dat iedereen gelukkig is en dat jij dat dus ook moet zijn.

Bron: tijdschrift Margriet